6. 'Here’s to all the bad first dates, here’s to every single heartbreak...'

Ich usta dzieliły tylko milimetry. Nagle rozbrzmiał telefon Megan. Momentalnie odsunęli się od siebie.

-Czego?!- Dziewczyna wykrzyczała do słuchawki

-Cześć, Ciebie też bardzo miło słyszeć.- Powiedziałam sarkastycznie
-Sorry. Po co dzwonisz?
-Jest już siódma a Ciebie nadal nie ma.
-Przepraszam nie wyrobiłam się. Ross już jest?
-Nie, jeszcze go nie ma, ale pojawi się lada chwila.
-Ja już idę. Raczej nie zdążę dojść przed twoim wyjściem.
-Dobra, trudno. Jak by co to dzwoń.- Rozłączyłam się
-Riker, przepraszam Cię, ale powinnam już wracać.
-Okay, to idziemy.- Odparł chłopak- Ej a po co Ross ma być u Was w hotelu?
-Umówił się z Mackenzie na kolację.
-Czyli na randkę?
-Mack mówi, że to zwykła kolacja, ale czy ja wiem... Whatever, wracamy już?
-Jasne.

***

Siedziałam w kuchni czekając niecierpliwie na Rossa. W końcu usłyszałam długo oczekiwane pukanie do drzwi. Ruszyłam szybko je otworzyć.

-No hee... Wow... Wyglądasz... Wow...

-Cześć, Ty też wyglądasz całkiem wow.- Zaśmiałam się

Chłopak uśmiechnął się szeroko.

-To idziemy?- Lynch podał mi rękę.

-Tak.- Odpowiedziałam z uśmiechem

Wyszliśmy z hotelu i skierowaliśmy się do samochodu blondyna. Otworzył mi drzwi, a następnie sam wsiadł do auta.

Przez dłuższą chwilę jechaliśmy w niezręcznej ciszy.

-Do kiedy zostajesz w Los Angeles?- Zapytał w końcu

-Planujemy zostać do końca wakacji.

Chłopak zamilkł na chwilę.

-I jak Ci się tutaj podoba?-Odezwał się

-Tu jest wspaniale. Chciałabym zostać tu dłużej.

-To zostań.

-Łatwo Ci mówić... Opowiedz mi coś o sobie?- Zmieniłam temat

-Okay, so... Jestem Ross, mam osiemnaście lat, lubię surfować, ogólnie uprawiać sport. Uwielbiam muzykę. Gram na gitarze, pianinie, perkusji. Grasz na jakimś instrumencie?

-Gram na pianinie.- Rzuciłam krótko.

-Cool. Gram również w zespole R5, może słyszałaś?- I tu mnie olśniło. Przecież to Ross z R5. Jak ja mogłam tego nie skojarzyć?- Lubię żółty kolor i zwierzęta.- Chłopak kontynuował swój monolog

Niedługo potem dojechaliśmy do restauracji. Ross pomógł wysiąść mi z samochodu.

-A, prawie bym zapomniał.- Otworzył tylne drzwi auta- Proszę, to dla Ciebie.- Podał mi wielki bukiet  róż

-O rany! Są śliczne! Dziękuję!

Udaliśmy się w kierunku wejścia. Gdy znaleźliśmy się w środku po prostu zaniemówiłam.

-Ale tu ślicznie.- Odezwałam się w końcu

-Cieszę się, że Ci się podoba.- Uśmiechnął się

Usiedliśmy przy zarezerwowanym stoliku. Znajdował się on przy oknie, z którego można oglądać panoramę miasta. Cudo.

Nagle do naszego stolika podeszła uśmiechnięta kelnerka i podała nam karty. Zamówiliśmy jedzenie. Poprosiłam dodatkowo o wazon na kwiaty, aby wstawić do niego róże.

***

Rocky siedział cały czas w zamkniętym pokoju. Nie mógł przestać myśleć o Mack. Po chwili bezczynnego wgapiania się w ścianę chwycił swoją gitarę i zeszyt. Zaczął tworzyć. Wszystkie swoje emocje zamienił w muzykę. Po głowie chodziło mu non-stop to samo pytanie: 'Dlaczego ona musiała wybrać Rossa? Dlaczego z wszystkich mężczyzn na Ziemi wybrała właśnie jego?'.

-Ochłoń Rocky, to może tylko zwykła kolacja.- Mówił sam do siebie.

Siedział nad piosenką dobrą godzinę i miał już prawie cały tekst. Po pewnym czasie wyszedł na balkon aby się trochę przewietrzyć.

-Miłość to jedno wielkie bagno. I po cholerę ci to było Rocky?

***

-Może wejdziesz do środka?- Zapytała Megan gdy doszli już do hotelu

-Bardzo chętnie.- Odpowiedział chłopak

Młodzież weszła do hotelu, przeszła przez recepcje i po chwili była już w apartamencie dziewczyn.

-Wow, fajnie tu macie.- Powiedział Riker

-Dzięki, ty usiądź na kanapie, a ja przyniosę nam coś do picia, okay?

-Okay.

Meg skierowała się w stronę lodówki. Wyjęła dwie puszki coli i wróciła do chłopaka. Usiadła obok niego wręczając mu puszkę. 

-A więc...- Dziewczyna chciała zacząć zdanie

-A więc...- Chłopak zaczął się do niej przybliżać

***

Gdy kelnerka przyniosła nasze zamówienie od razu zabraliśmy się za konsumowanie.

-Opowiedz mi o Londynie, co robisz na co dzień?- Zapytał Ross

-No a więc, codziennie rano szkoła, potem treningi, szkołą muzyczna i tak w kółko. Jeszcze staram się codziennie zaglądać do teatru, mam tam niezłe wtyki.- Zaśmiałam się, a chłopak odpowiedział mi szerokim uśmiechem- Jak mam czas to chodzę do parku, spotykam się z przyjaciółmi.

-Widzę, że Ci się nie nudzi. A jak skończysz liceum to co zamierzasz dalej zrobić ze swoim życiem?

-W planach mojej mamy jest Akademia Baletu w Birmingham.

-Birmingham Royal Ballet?

-Tak...

-A co jest w Twoich planach.

-The Royal Academy of Dramatic Art.

-Szkoła aktorska?

-Tak, ale i tak moja rodzicielka się nigdy nie zgodzi.

-Ale pomyśl w inny sposób. Jesteś już prawie dorosła, możesz sama podejmować decyzje.

-No tak, ale...

-Nie ma żadnych, ale. Przemyśl to na poważnie. By the way...Mówiłaś, że podoba Ci się tu, w L.A...

-Tak i w związku z tym...

-Słyszałaś może o The American Academy of Dramatic Arts?

-Jasne, że tak. Szkoła aktorska w USA z placówkami w Los Angeles i Nowym Yorku.

-Skoro podoba Ci się tu w 'Mieście Aniołów' i chciałabyś być aktorką to to jest idealna szkoła dla Ciebie.

-A co z baletem, co z Londynem, co z moją mamą. Nie mogę złamać jej serca i tak po prostu wyjechać. Poza tym Londyn to dla mnie bardzo ważne miejsce.

-Zacznijmy inaczej... Chcesz do końca swojego życia męczyć się z baletem i zastanawiać się 'Co by było gdyby...' czy zacząć naukę w AADA i zamieszkać tutaj?

-To nie jest takie łatwe jak myślisz... A tak w ogóle jeśli zdecydowałabym się na aktorstwo to jest przecież jeszcze RADA w Londynie.

Chłopak siedział cicho.

-Dobrze...- Odezwałam się- Skończmy już ten temat...

-Okay. Jakich zespołów słuchasz?- Chłopak zmienił szybko temat. Zachowywał się jakby nie tamta rozmowa nigdy się nie wydarzyła.

-Uwielbiam Neon Trees i The Script.

-Ja też! To moje ulubione zespoły!.- Powiedział uśmiechnięty

Reszta wieczoru minęła spokojnie. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się. Było naprawdę fajnie, do czasu...

Rozmawialiśmy gdy nagle do Rossa podbiegła jakaś dziewczyna.

-O mój Boże! Rossie!- Dziewczyna podbiegła do niego i pocałowała go.

Siedziałam mocno skołowana.

-To ja nie będę przeszkadzać.- Wstałam z krzesła

-Nie czekaj! Krzyknął chłopak podnosząc się ze swojego miejsca

-Mam takie jedno pytanie...Kim jesteś?- Skierowałam do dziewczyny, która przerwała nam kolację. 

-Jestem dziewczyną Rossa.- Powiedziała uśmiechnięta- Jestem Jordan.

-A ja Mackenzie.- Rzuciłam krótko i ruszyłam w kierunku wyjścia z. Po kilku krokach wróciłam do stolika, wyjęłam kwiaty z wazonu i cisnęłam nimi w chłopaka.- Miłej randki ROSSIE!- Krzyknęłam i wybiegłam z restauracji.

Biegłam przed siebie, nie zwracałam uwagi gdzie. Po moich policzkach spływały łzy. W końcu postanowiłam zwolnić. Szłam wolno przez jakiś park. Usiadłam na ławce. Jak on mógł mi nie powiedzieć, że ma dziewczynę?! Dobra, ogarnij się Mack- zganiałam sama siebie w myślach- Przecież jesteście przyjaciółmi, nic więcej. Starałam się uspokoić, ale nie mogłam.

-Hej, co się stało?- Usłyszałam jakiś głos. Podskoczyłam w miejscu.- Heh, nie bój się mnie.- Odwróciłam się i zobaczyłam brunetkę o długich, brązowych włosach.- Co robisz tutaj sama, w takim ładnym stroju i trochę rozmazanym makijażu... Ooo, nieudana randka?

-Tak... Nie... Nie, to nie była randka...

-Co się stało?- Pytała nieznajoma

-Nie znamy się. Po co mam ci opowiadać?

-Jestem Alex, lubię śpiewać, tańczyć. Lubię zielony kolor. No już trochę się znamy, nawijaj, zrobi Ci się lżej na sercu. 

I tu powiedziałam jej całą historię. Miała racje, od razu zrobiło mi się lepiej.

-No to ciekawie się porobiło... Jesteś na sto procent pewna, że nie czujesz niczego do tego chłopaka?- Powiedziała po chwili namysłu Alex

-Tak, to tylko przyjaciel.

-To dlaczego tak bardzo się zdenerwowałaś gdy dowiedziałaś się, że on ma dziewczynę?

-No bo... No nie wiem...

-Ja chyba wiem. To takie ośmioliterowe słowo na literę 'z'...

-Nie jestem o niego zazdrosna!

-Jestem innego zdania...

-Co ja mam teraz zrobić?- Czułam się bezradna. Może ja naprawdę jestem o niego zazdrosna...

-Porozmawiać z Rossem. Ale tak szczerze.

-No way. Ja nie mogę.

-Porozmawiaj z nim.- Naciskała

-Dobrze...Spróbuję.

-Obiecujesz?

-Obiecuję.

-No dobra, ja się muszę zbierać. Jak by coś to dzwoń.- Dziewczyna podała mi karteczkę z jej numerem telefonu

-W porządku.- Uśmiechnęłam się

Dziewczyna wstała z ławki i ruszyła w swoją stronę.

-Mackenzie!- Krzyknęłam, a ona się odwróciła- Jestem Mackenzie!

-Miło było mi Cię poznać Mack!- Odkrzyknęła, pomachała mi ręką i ruszyła dalej.

Po chwili i ja postanowiłam wrócić do hotelu. 

Dotarcie tam pieszo zajęło mi około czterdziestu minut szybkim marszem. Weszłam do hotelu i szybko wjechałam windą na górę. Jedyne czego teraz chciałam to położyć się spać i zapomnieć o tym koszmarnym wieczorze. 

-Ugh! Moje życie to jedna wielka porażka!- Weszłam do mieszkania zatrzaskując za sobą drzwi. W tym samym momencie zobaczyłam Megan i Rikera na kanapie, którzy się od siebie szybko odsuwali.- Ja chyba Wam w czymś przerwałam, sorry.- Rzekłam beznamiętnie

-Nic się nie stało, ja już muszę lecieć, pa dziewczyny.- Powiedział Riker i szybko wyszedł z apartamentu

-Mack! Jak mogłaś! Znowu?!

-No sorry!- Krzyknęłam i szybko pobiegłam do swojego pokoju trzaskając drzwiami.

Rzuciłam się na łóżko chowając głowę w poduszkę.

-Mackenzie, co się stało na tej kolacji?- Zapytała dziewczyna wchodząc do pomieszczenia

-Nic.- Wydukałam

-Chyba jednak coś, opowiadaj.

-Byliśmy sobie na kolacji, wszystko było pięknie do czasu aż przyszła jego dziewczyna i zaczęła go całować. Rzuciłam w niego kwiatami i wyszłam z restauracji. Fajna historia, co nie? Taka typowa... Mogłam się tego spodziewać...

-Kurczę, naprawdę kiepsko. Ale mówiłaś, że ty i Ross... Że to tylko przyjaźń. Czy Ci zaczęło zależeć?

-Nie wiem, może. Nie chcę o tym gadać, zapomnij. Teraz Ty opowiadaj. Co jest pomiędzy Tobą a Rikerem?

-Po między nami nic nie ma... No może coś... On jest taki słodki...

-I ewidentnie Ci się podoba... Z wzajemnością.

-Myślisz, że mu się podobam?

-Inaczej nie całowalibyście się na kanapie.

-Nie całowaliśmy się wtedy.

-Ale byście się pocałowali tylko, że przerwałam.

-Life is brutal...- Zaśmiała się

-Przepraszam, ale chciałabym się już położyć...

-Jasne, dobranoc.- Powiedziała Meg i wyszła z pokoju

Wzięłam ciepły prysznic i wróciłam do łóżka.

***

Po paru godzinach pisania Rocky miał już gotową piosenkę. Wziął do ręki gitarę i zaczął śpiewać.

You're on my mind

Every night

And in the morning when I wake

Don't leave me lonely

Can you just hold me

Together before I break

I just can't breath

Without you without you

I'm so lonely 

Without you without you

Cuz today

You are all I need

There is something

I see in your eyes

Oh and it gives me butterfiles

I just can't stop thinking

You make me weaken

Don't you know I will be true

I just can't breath

Without you without you

I'm so lonely 

Without you without you

Cuz today

You are all I need

I'm going crazy without you

I just can't breath

Without you without you

I'm so lonely 

Without you without you

Cuz today

You are all I need

-To o niej?- Zapytała Rydel stojąc w drzwiach pokoju

-Taa.

-Jest piękna.

-Dzięki.

-Rocky, ja myślę, że ona nie tylko Ci się podoba. Ty ją kochasz.

-Sam już nie wiem... Chyba to prawda. Zaśpiewaj jej to.

-Hah, serio? 

-Tak, serio.

-A jak ona czuje coś do Rossa?

-A jak nic nie czuje?- Siostra nie dawała za wygraną- W każdym razie zrobisz jak zechcesz, ale żebyś potem nie żałował.

~~~

Siemka ;* Jest rozdział 6. :D Szybko jeszcze wrócę do tytułów rozdziałów- to jednak nie będą tylko piosenki R5. 

Dobra anyway, do opowiadania dołączy nowa bohaterka- Alex. Jest już ona w zakładce 'Bohaterowie'. Będzie już tu chyba na stałe. Oto ona:

To chyba tyle. Jeszcze raz bardzo proszę o komentarze. Tobie zajmie to tylko kilka sekund, a u mnie wywoła uśmiech na twarzy :)

KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ

Do zobaczenia wkrótce ;* (:

Piosenka z tytułu: