27. 'Baby, I don't wanna see you cry, I wanna see you smile...'

Około godziny 19:00 wszyscy żałobnicy rozeszli się do domów. Przed chwilą wybiła godzina 10:00p.m., a ja nadal tkwie na cmentarzu cicho łkając. Spojrzałam na nagrobek. 'Alexandra Maria Walker ur. 6 czerwca 1994r., zm. 13 lipca 2014r. Niech spoczywa w pokoju'. To niesprawiedliwe, że ludzie, których kochamy, na których nam najbardziej zależy, odchodzą tak szybko. Chwyciłam za złote serduszko na szyi. Prezent od mojego taty. Za szpiegowskie bzdety przypłacił życiem. Na mojej szyi jest jeszcze jeden wisiorek- srebrny kluczyk od Rossa. Zdjęłam go z szyi i wyrzuciłam za siebie. Czas zamknąć ten rozdział.
-Au!- usłyszałam czyjś jęk
Była to jakaś kobieta sprzątająca grób. Rozejrzała się wokół siebie, podniosła kluczyk i podeszła do mnie.
-To chyba pani.
-Tak, moje.- westchnęłam- Dziękuję.
Kobieta uśmiechnęła się i wróciła do wcześniej wykonywanej przez siebie czynności. Natomiast ja ruszyłam w stronę hydrantu, aby umyć ręce. Zimna woda stróżkami spływała po moich dłoniach. Zakręciłam kranik i wytarłam ręce jednorazową chusteczką. Spojrzałam w stronę grobu Alex. Zobaczyłam, że ktoś siedzi na moim miejscu. To ta sama dziewczynka, którą widziałam przed restauracją i w kaplicy. Przysiadłam obok niej na ławce. Niezręczna cisza.
-Jesteś kimś z rodziny Alex?- zaczęłam rozmowę
-Tak jakby.- spojrzała na mnie swoimi dużymi oczami
-Jak to? Nie rozumiem.
-To jest trochę skomplikowane.
-Jesteś jej jakąś kuzynką, znajomą?
-Tak.
-Okay...- ta rozmowa była dziwna, ale czułam jakby coś przyciągało mnie do tej dziewczynki-Jak się nazywasz?
-Alex, a ty jesteś Mackenzie.
-Tak, skąd wiedziałaś?
Dziewczynka uśmiechnęła się  i mnie przytuliła. Nie wiedziałam jak mam zareagować. Po prostu siedziałam nieruchomo.
-Czasem kochamy osoby, które wydają się dla nas nieodpowiednie. Mimo tego, że nas krzywdzą, zależy im na nas.- Wow, normalnie siedmioletnia chodząca poradnia psychologiczna- Gdy czasami stoimy przed trudnym wyborem, nie warto analizować wszystkich 'za' i 'przeciw'. Trzeba odłożyć wszystkie myśli na bok i iść na żywioł. Czasem życie prowadzi nas krętymi drogami. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza, że na końcu czeka na nas nagroda.
Zatkało mnie. Co ja ma jej na to odpowiedzieć.
-Ym, aha.
Po chwili uśmiechnęłam się.
-Wiesz co, mam coś dla ciebie.- podałam jej wisiorek ze srebrnym kluczem
Wzięła go w dłonie. Chwilę się w niego wpatrywała, następnie zawiesiła mi go na szyi.
-Nie warto rezygnować z czegoś mimo tego, że się trochę popsuło. Trzeba to naprawić, a nie wymieniać na lepszy model.
Dziewczynka odeszła.
Okaaaaay. To było trochę dziwne. Odwróciłam się w stronę nagrobka. To wszystko jest za trudne.
Nagle wśród kwiatów, zniczy i wieńców na grobie, zobaczyłam coś interesującego. Wyjęłam pognieciony papier i rozłożyłam go. Było to czarno-białe zdjęcie Alex z wielkim, czerwonym napisem: 'Ding dong, Bitch's dead'.
Czyżby -N zabił/ła Alex?
Nagle poczułam czyjeś ręce wokół moich bioder. Przeraziłam się. Obok mnie siadła postać w czarnym kapturze. Chyba serce zaraz wyskoczy mi z piersi. Boże.

***

Siedziałem na tarasie z moją ukochaną Luną w dłoniach. Jedyna kobieta, która mnie nigdy nie skrzywdziła. Chociaż, raz przetarłem sobie palce aż do krwi, ale to nie ważne.

W głowie siedziała mi melodia.

Brzdąkałem cicho jakieś akordy. Podśpiewywałem sobie.... Coś. To nie było nic koSnkretnego. Chciałem, przelać pozytywne uczucia na papier, ale czułem się beznadziejnie.

-What can I do to make you feel un-right, baby I just wanna see you cry, oh oh.

[tak wiem, prawidłowa wersja powinna być wrong, a nie un-right, ale un-right lepiej pasuje ;D- od aut.]

-Całkiem niezłe, Bracie, ale czy ty chcesz kogoś zabić tą piosenką?- zachichotała Delly opierając się o werandę- 'I just wanna see you cry', to do ciebie nie podobne. Napisz coś wesołego.

-Ale ja nie umiem. W chwili obecnej to tylko... Eh, dobra, zapomnij.

-Ej, ale ten tekst nie jest zły, po prostu negatywy zamień na pozytywy, to nie trudne.

-Po co? Smutne piosenki lepiej się sprzedają. Widzisz jaką karierę robi teraz Taylor Swift, a wybiła się ona przez swoje nieudane związki.

-Ale Tay to inna bajka, pomyśl pozytywnie i uśmiechnij się!- roześmiana blondynka zeszła z tarasu.

Myślałem przez chwilę.

-What can I do to make you feel all right? Baby, I don't wanna see you cry, no... I wanna see you smile...

***

Siedziałam przerażona. Czy to jest...? Boże... 

Nagle postać zdjęła kaptur.

Krzyknęłam.

Ej, chwila...

-To tylko ja, nie bój się.- Rocky

Szatyn posłał mi serdeczny uśmiech.

-Nawet nie wiesz jak bardzo się cieszę, że to ty.- przytuliłam się do chłopaka

-Nie wolisz, żeby zamiast mnie siedział tu Ross?

-On mnie olewa. Nie mam zamiaru się napraszać skoro nie jestem miłym widokiem na jego oczach. Poza tym on już się pocieszył, więc nie wiem co ja tu robię.

-Wiem, że to mój brat, ale on na ciebie nie zasługuje.- odgarnął mi kosmyk włosa z czoła

-Przy tobie czuję się inaczej niż przy nim. Zawsze wiesz jak mnie pocieszyć, jak mnie rozweselić. Jesteś świetnym facetem i... I chyba się w tobie zakochałam.- wpiłam w niego usta

Chłopak był zdziwiony, ale po chwili zaczął odwzajemniać pocałunki. 

Chyba zaczęłam coś, czego nie powinnam, ale przy Rocky'm czuję się tak dobrze, bezpiecznie. Nie wiem czy czułam się kiedyś tak przy Rossie.

-Wow ja... Ja nie wiem co powiedzieć. 

-Rocky, podobasz mi się. Jeśli ty nic do mnie nie czujesz, trudno.

-Nie, nie oto chodzi. Po prostu byłaś szczęśliwa z moim bratem. Boję się, że jestem tylko pocieszeniem. Ja chciałabym być z kimś, kto naprawdę chciałby ze mną być. 

-Ale ja naprawdę chcę.- złapałam go za rękę- Jesteś dla mnie naprawdę ważny. Ross nie traktuje mnie poważnie. 

-Skoro tak, to chyba oficjalnie mogę robić to.- chłopak pocałował mnie. Mogłam czuć, że się uśmiecha- Wracajmy do domu.- powiedział, gdy się od siebie oderwaliśmy

Wyszliśmy ze cmentarza. Szliśmy chodnikiem do samochodu brązowookiego.

-Idź to samochodu, a ja zaraz wrócę.- powiedziałam kierując się z stronę kontenerów

-W porządku.

Podeszłam do jednego ze śmietników. 

To już koniec.- zdjęłam kluczyk z szyi. 

Szybkim ruchem wrzuciłam go do kosza.

Pobiegłam. Zdążyłam jeszcze dogonić bruneta, który nie doszedł jeszcze do pojazdu.

-Jedziemy do ciebie czy do mnie?- zapytał Rocky

-Jedźmy do mnie.- wtuliłam się w niego

-Okay.- cmoknął mnie delikatnie w czoło

-Przepraszam!- usłyszałam głos porządkowego- To chyba pani własność.- machał mi przed nosem naszyjnikiem z kluczykiem

Przez cały czas próbuję to wyrzucić, ale to wraca jak bumerang. 

-Tsa, dziękuję.- założyłam go z powrotem

Porządkowy skinął głową i odszedł.

-O, Ross ma podobny.- wskazał na naszyjnik

-Zbieg okoliczność.- delikatnie uniosłam kąciki ust

Wsiedliśmy do samochodu i po dwudziestu godzinach byliśmy pod hotelem. 

-Leć do siebie, a ja zaraz przyjadę, okay?- powiedział

-Okay.

*

Rocky wyjechał na główną ulicę i wyjął z kieszeni zielonego iPhone'a. Szybko wybrał numer Nicole.

-Hej, Nicky.

-Cześć Rocky, co tam?

-Bądź za kwadrans w parku.

-Jasne, już biegnę.

Po piętnastu minutach młodzi spotkali się na wyznaczonym miejscu.

-Hej.- Nicole podeszła do bruneta i przytuliła go

Chłopak się odsunął.

-Coś jest nie tak?

-Nie... Znaczy tak. Musimy pogadać?

-O czym? 

-O nas.- brązowooki usiadł na ławce- Trochę trudno mi o tym mówić... 

-Rocky, co się dzieje?- dziewczyna była coraz bardziej zdenerwowana

-My... Musimy zakończyć nasz związek.

-Co?!- podskoczyła- Jesteśmy ze sobą niecałe 24 godziny, a ty już ze mną zrywasz?

-Tak.

-Wiesz co?! Nigdy nikt mnie tak nie potraktował! Jak mogłeś! Nigdy ci tego nie wybaczę!- dziewczyna odbiegła z płaczem

*

Rocky wracał do hotelu. Sprawę z Nicole załatwił szybko i bezboleśnie (bezboleśnie oczywiście dla niego). 

Po chwili wchodził już do apartamentu. 

-Jesteś!- przywitałam chłopaka uściskiem 

-Tak.- uśmiechnął się- Nie ma Megan?

-Nie, pewnie jest u was. Gdzie byłeś?

-Musiałem coś załatwić.

Widziałam, że brunet coś opowiada, ale nic nie słyszałam.

Nagle przed oczami zrobiło mi się ciemno.

Upadłam.

*

-Mackenzie, Mackenzie!- otworzyłam oczy. Nade mną stał Rocky- W końcu się obudziłaś.

-Co się stało? Gdzie ja jestem?

-Jesteś u siebie w pokoju, zemdlałaś. Jak się czujesz?

-W porządku, jestem trochę zmęczona.

Czułam się w miarę okay, trochę bolała mnie głowa.

Leżałam w swoim łóżku. Rocky siedział na krześle obok mnie.

-Idź spać, musisz odpocząć. Dwadzieścia godzin może nieźle wyczerpać człowieka.- pogładził mnie po policzku

-Rocky...

-Tak, skarbie?

-Położysz się obok?

-Jasne. 

Po chwili leżałam wtulona w chłopaka. 

-Kocham cię.- szepnął 

-Ja ciebie też.

***

'Moją pasją (po uprzykrzaniu innym życia) jest rysowanie
PS. coś mi mówi, że nasza Mack będzie wiedziała o czym mówię (albo raczej rysuję).
xoxo

-N

~~~

Hej! :*

Rozdział był pisany trochę na siłę, więc dlatego nie wyszedł.

Od razu przechodzę do rzeczy:

1. Po prawej stronie dodałam pewien sondaż. Proszę o głosy! Ankieta trwa do 24 grudnia do godziny 12:30. Zostało 4 dni!

2. Mam do Was prośbę... Jak widzicie jest prawie 14.000 wyświetleń... Moim celem na 2004r. było 20.000 wyświetleń, ale raczej nie damy rady... Więc moglibyście sprawić mi taki prezent świąteczny/ noworoczny i dobić przynajmniej do 15 tyś. przed 2015? ^^ Z góry dziękuję ♥

3. Na komentarze u mnie pod rozdziałami 25-26 postanowiłam nie odpowiadać. Brak  czasu. Więc na niektóre pytania/zagadnienia chcę odpowiedzieć tu.

Chcę od razu wszystkim podziękować za wszystkie miłe komentarze ♥

Pierwsza oczywista sprawa: -N

Nieźle miesza nam tutaj ten ktoś. Ktoś ostatnio to nieźle podsumował: '-N jest chory/ra psychicznie!'. Zgadzam się 100%, ale przy tym -N jest cholernie inteligenty/ na, więc zapowiada się niezła zabawa. Wiecie co? W pierwszym fr. dzisiejszego rozdziału było coś takiego: 'Nagle poczułam czyjeś ręce wokół moich bioder. Przeraziłam się. Obok mnie siadła postać w czarnym kapturze. Chyba serce zaraz wyskoczy mi z piersi. Boże.' Tak, to miało być -N i zagadka miała się rozwiązać, ale jednak postanowiłam, że to będzie Rocky, a  z -N jeszcze was potrzymam w niepewności. ^^

Po drugie: Drugi blog

Postaram się wyrobić przed nowym rokiem. Tyle.

Sprawa trzecia: zachowanie Rossa (w opowiadaniu ;) )

Ostatnio kilka osób powiedziało, że 'Ross zachowuje się jak dziecko'. Wiecie to, uświadomiliście mi coś... Faktycznie zachowuje się jak dziecko. Mimo tego będę kontynuowała taki tok jego myślenia ^^

Cztery: Długość rozdziałów:

Kilka osób powiedziało, że piszę za długie. Okay, od teraz będą krótsze ;)
Po piąte:
Ostatnio wszyscy mówią o blogu 'Better Together'. Podobno jest on taki świetny etc... Szczerze? Nigdy nie czytałam. Przeczytałam tylko jeden rozdział, chyba trzydziesty któryś, ale jakoś nie specjalnie mnie do niego ciągnie, więc nie wiem dlaczego wszyscy uważają to za jakieś mistrzostwo :D 

No to chyba na tyle :) 

W tym roku chcę dobić do co najmniej 30 rozdziałów. Trzymajcie kciuki, żeby wyszło ;*

A next niedługo. Nie wiem dokładnie kiedy bo obecnie piszę jeszcze 2 oneshooty.:)

Pozdrawiam!

xoxo