30. 'Baby, don't lie...'

Nagle Ellington usłyszał jak ktoś prowadzi dość ciekawą konwersację telefoniczną. Postanowił się jej przysłuchać.

-Do cholery, Voosen! Chyba ci mówiłem, że nie taki jest plan.- wrzasnął.- Chyba mieliśmy umowę! O nie, nie, kochana! Nie dam się na to znowu nabrać! Wiesz co? Mam cię gdzieś!- rozłączył się.

-Przepraszam.- Ell skierował do mężczyzny.- Czy rozmawiałeś z Kelly Voosen?

-O proszę, kogo my tu mamy.- powiedział.- Ellington Lee Ratliff.

-Znamy się?- zapytał zmieszany.

-A powinniśmy?

-Nie lubię jak ktoś odpowiada mi pytaniem na pytanie.

-Ja też tego nie lubię.- westchnął.

-Odbiegliśmy od tematu. Znasz Kelly.

-Znam i to dobrze.-spuścił głowę.- Opowiem ci coś, ale pod jednym warunkiem. -podniósł wzrok.

-Jakim warunkiem?

-Ja powiem ci całą prawdę, a ty nie wsypiesz mnie policji. 

***

Ross znudzony siedział w centrum handlowym. Siedział na ławce przy małej fontannie i jadł gofra z owocami.

Nagle jego uwagę przykuli rodzice, którzy szli w właśnie z Gatorem w kierunku sklepu.

-Mamo, tato, co wy tu robicie?- podbiegł do rodzicieli.

-Zważając na to, że jesteśmy z centrum handlowym, jesteśmy na zakupach.- uśmiechnął się Mark.

-Rossy, skarbie, dobrze, że cię widzimy. Mógłbyś zająć się trochę Gatorem?- zapytała Stormie.- Gdy ostatni raz go u was zostawiliśmy, nie było żadnych problemów.

-Taaaak, dokładnie.- powiedział blondyn wysokim głosem.

-Czyli nie ma problemu?

-Tak, jasne.

-To my lecimy kupić kilka rzeczy i pewnie jutro wieczorem do was wpadniemy. Albo wiem,- klasnęła w dłonie.- Zrobimy u was kolacje. Zaprosicie tych swoich najbliższych przyjaciół. A ja będę miała okazję bliżej poznać bliżej tą twoją Mackenzie.

-Mackenzie nie jest moja...- spuścił wzrok.

-Kochanie, coś się stało? Chcesz o czymś porozmawiać?- Stormie objęła syna.

-Nie, wszystko jest okay.- powiedział.- Chodź Gator. A wy już idźcie na te zakupy. Małego wam jakoś wieczorem podrzucę.

-W porządku, a gdyby coś się działo to dzwoń.- powiedział Mark klepiąc syna po ramieniu.

-Spoko.- rzucił.- To co, młody, gdzie idziemy.

-Hmmm... Na tacos!- podskoczył.

Piętnaście minut później Ross i Gator stali przy kasie w TacoBell.

Po zakupie tacosów, przysiedli na ławce. Nagle podbiegła do nich średniego wzrostu brunetka. Ross zilustrował ją od góry do dołu. 

-Przepraszam, widzieliście może moją młodszą siostrzyczkę?- mówiła drżącym głosem.- Ma siedem lat i długie włosy brązowego koloru. Ma na imię Jenna.

-Niestety nie.- powiedział blondyn wręcz gapiąc się na brunetkę. - Ale możemy pomóc ci jej szukać.

-Naprawdę?

-Jasne.- odłożył taco.- Ma jakieś cechy szczególne?

-Hmmm, nie wiem. Mogę ci powiedzieć tylko tyle, że ubrana jest w białą koszulkę i różowe tutu.

-Dobra, to my sprawdzimy w zachodniej części galerii.- powiedział.- Mam już wprawę w szukaniu dzieci.

-A ja nie. Rodzice mnie zabiją, gdy dowiedzą się, że zgubiłam Jenne.- jej oczy zaszły łzami.

-Ej, tylko nie płacz, proszę.- uśmiechnął się ciepło.- Znajdziemy ją.

Brunetka odwzajemniła uśmiech.

-To ja poszukam we wschodnim skrzydle.

-A więc do dzieła! Chodź Gator.- ruszyli w swoją stronę.- Czekaj!- zatrzymał się.- Daj mi swój numer. Jak ją znajdę to dam ci znać.

-Dobrze.

Młodzi wymienili się numerami i ruszyli w swoje strony.

*pół godziny później*

Ross i Gator w celu znalezienia Jenny przeszukali całą zachodnią część galerii. Byli m. in. w Hollisterze, BooHoo, Asos'ie i wielu innych, ale dziewczynki nigdzie nie było. Nagle zadzwonił telefon blondyna. Wyświetlił się numer niedawno poznanej brunetki. Młody odebrał.

-Mam ją.- powiedziała dziewczyna.

-To super! Spotkajmy się przed Forever 21.

-Okay, zaraz jestem.

Po kilku chwilach spotkali się pod wyznaczonym sklepem.

-Chciałabym wam podziękować za pomoc.- mówiła obejmując siedmiolatkę.

-Nie ma za co.- uniósł kącki ust.

-A tak w ogóle jestem Naomi, a to moja młodsza siostra Jenna.
-Cześć.- pomachała mała brunetka.

Gat wpatrywał się w siedmiolatkę niemalże z otwartymi ustami.

-Ja jestem Ross, a to mój kuzyn Gator.- rzucił.- Czy my się już kiedyś nie spotkaliśmy?

-Wiesz co, kojarzę cię, ale nie mogę sobie przypomnieć skąd...

-No nic, a więc... Może dałabyś się zaprosić na jakieś ciastko?

-Jasne! Tylko teraz muszę coś załatwić. Może spotkamy się za jakąś godzinę w kawiarni?

-Dobra. Do zobaczenia!

-Do zobaczenia!

Naomi i jej siostra udały się do wyjścia z galerii.

-To co, idziemy do domu czy...Gator?- chłopiec wpatrywał się z uśmiechem w jeden punkt.- Gator? Gatoooor!- zaczął machać mu ręką przed oczami.

-Co?! Gdzie?!- otrząsnął się.

-Chodź, wracamy do domu.

*20 minut później*

Po dwudziestu minutach marszu, Lynchowie byli w domu i grali na konsoli w pokoju Rossa.

-Masz go z tyłu! Szybko!- wydzierał się Ross.- No i pięknie. Jesteśmy martwi. Mały, co się z tobą dzieje? Zawsze byłeś niepokonany w tę grę.

-Nie wiem...- opadł na łóżko.- Nie mogę przestać myśleć o Jennie...

-Awww... Ktoś tu się zakochał...- rozczochrał mu brązowe włosy.

-Nie! Fuj! Przestań!- zbulwersował się.- Ona po prostu jest urocza. Chciałbym ją poderwać...

Blondyn wybuchł  niepochamowanym śmiechem.

-Ross, naucz mnie gadać z dziewczynami.- podniósł się do pozycji siedzącej.

-Chcesz nauczyć się g-gadać z dziewczynami?- mówił wycierając łzy wywołane atakiem śmiechu.- To patrz i ucz się.- tleniony chwycił miotłę leżącą w kącie pokoju.- No cześć, mała.- powiedział uwodzicielskim tonem.- Ślicznie wyglądasz.- przeczesał ręką blond czuprynę.- Czy bolało jak spadłaś z nieba?- chwycił miotłę i opuścił ja w dół  jak  partnerkę w tańcu.- Bo jesteś aniołem. A więc to taki prosty tekst na podryw.- wyprostował się. Możesz też powiedzieć 'Jesteś z Alaski? Bo tam są takie laski'. Teraz ty.- podał mu miotłę.

Gator spojrzał w lusterko. Poprawił włosy i 'przeczesał brwi'. Chwycił przedmiot.

-No hej, mała.- poruszył brwiami.- Czy bolało jak spadłaś z Alaski?- mały Lynch chciał powtórzyć czynność swojego starszego kuzyna, ale  przewrócił się na ziemię.- Chyba złamałem Jenne!- podniósł w górę połamaną miotłę.

-Dobra, chyba na razie starczy na dzisiaj lekcji flirtu. Leć do ogrodu się pobawić.- Ross przez cały czas nie mógł przestać się śmiać.

Gator pobiegł na dół.

Nagle komórka Rossa się rozdzwoniła.

-Halo?- powiedział.

-Ross, to ja, Riker.- jego ton był poważny.- Nie uwierzysz.

-Co się stało?

-John DeLuca nie żyje.

-Co?! Jak to nie żyje?!- krzyknął.

-Popełnił samobójstwo.

***

Boże. Przecież to numer Johnny'ego. Nigdy bym się nie spodziewała. Nie wierzę! Johnny przez ten cały czas był -N?! Nie, nie, nie. Nic mi się nie zgadza.

Po chwili przyszedł sms. Numer zastrzeżony. Szybko go otworzyłam.
Postanowiłam od dziś blokować wszystkie nieznane numery i adresy email.

'Zdemaskowałaś Johnn'ego, suko. I co? Cieszysz się?! Przez ciebie mój wspólnik musiał popełnić samobójstwo! To miałaś być ty, ale jeszcze mi się przydasz.

John nie żyje, ale nie martw się! Jestem jeszcze ja!  Od teraz twoje życie zamieni się w piekło! Gra się zaczęła! 

-N

Ps. Nie zawracaj sobie głowy policją. Mam więcej niż jeden telefon. Nie namierzą mnie'. 

Teraz to już się boję.

***

~~~

Hej! :***

I proszę, w końcu ktoś się domyślił kto jest -N! To był John DeLuca! Gratuluję Emily Short! Pamiętam jak kiedyś Rebeka... Znaczy Genevieve wspomniała, że -N to nie tylko jedna osoba... Dzisiejszy wątek potwierdził, że to nie tylko John. -N powraca ze zdwojoną siłą, kochani!

Dzisiaj 31, więc życzę Wam wybuchowego sylwestra! :***

Znów uaktualniłam bohaterów, więc warto zajrzeć ;)

A teraz chciałabym Was zaprosić na wspaniałe blogi, które niedawno powstały:

Close your eyes, it helps sometimes. by Emily Short

The Secret Agreement by Victoria Sparks

Immortal Love by Fiolaaa...

I oczywiście chciałabym Was zaprosić na OLD ♥ :)

Z mojej strony to chyba tyle...

ZA NEXT ZABIERAM SIĘ GDY BĘDZIE 15 KOMENTARZY

Buziaki :*